Als Descartes gelijk heeft door te stellen dat de mens zijn bestaan ontleend aan het feit dat hij denkt, dan is het vrij treurig gesteld met de mensheid. Religieus fanatisme; machtige populisten; doelloos consumentisme; een bevolking die zichzelf enkel in de spiegel durft te bezien na een bezoekje aan de kapper of, erger nog, na een cosmetische kunstgreep. Het biedt weinig hoop voor de toekomst. Gelukkig voor Descartes heeft hij nooit beweerd dat wanneer wij eenmaal nadenken we verzekerd zijn van een fijn bestaan.
Descartes' 'Cogito Ergo Sum' is echter 'slechts' een springplank naar een interessante, 'catchy', titel voor dit blog. Iedereen die mij kent weet echter dat ik nooit Latijn heb geleerd. Met wat ge-google heb ik mijn virtuele IQ wat op pogen te krikken. Dus wie weet schiet ik mezelf in de voet door de eerste spelfout in de titel te maken! Bijzaak. Dit blog gaat eigenlijk vooral over eten. En aangezien ik graag over eten nadenk, naast eten graag te doen, heb ik toch een mooie brug naar Descartes.
Wonderbaarlijk genoeg is eten voor velen een automatisme. Zoiets als ademhalen. Of traplopen. Of de auto nemen, in plaats van het OV. Pas op het moment dat eten tot iets ongewenst leidt, zoals ziekte of vetrolletjes, denkt men erover na. Eten wordt eng, gevaarlijk en een grote bron van frustratie. Familieleden gaan diëten, spontaan stapt iedereen over op kruidenthee en pindakaas en koffie mogen niet meer. Overal krijg je kanker, dikke dijen, pukkels of ander naar spul van.
De media werken lekker mee. Wanneer lees je eens in de krant over de uitvinding van de lekkerste wortel ter wereld? Of over gezellige kerstetentjes? Over een failliet gegane WeightWatchers? Dat koffie drinken mag? Thee drinken niet alleen voor oude vrouwen is? Spruitjes eigenlijk erg lekker zijn? En een frietje op zijn tijd niet te versmaden? (en daarmee toch eigenlijk heel goed voor je?)
Zelden, en dat is een vrij trieste ontwikkeling...
Toegegeven, ik heb qua eten mijn eigen overtuigingen, zonden, voorkeuren en afkeuren. Dat krijg je als je over eten nadenkt, maar ook en vooral door eten te ervaren, te zien, te ruiken, te proeven. Eten is voor mij daarom heel mooi, vreugdevol en een prachtige ontdekkingstocht door een wereld van smaak, geur, tast en feestjes voor het oog. Een wereld die ik graag deel.
Ik denk, ik eet, ik ben.
Eet je mee?
